donderdag 30 september 2010

Dag 20 - San Francisco

Eindelijk na 3 keer Amerika kan Edwin een baseball wedstrijd bezoeken. We gaan donderdagmiddag de wedstrijd bekijken, dan is het niet zo druk……. Niet dus stadion zat vol. De Giants kunnen als ze vandaag en morgen winnen de play-offs halen. Was dus maar goed dat we de tickets online hadden besteld. Anders kon Edwin dus weeeer niet naar een wedstrijd. Hopen dat ze gaan winnen… go go Giants klap klap. Het was echt een belevenis, wat een sfeer en gezelligheid. Zeker een aanrader voor iedereen om dit te doen! En dan de uitslag, de SF Giants hebben met 4-1 gewonnen van Arizona Diamondbacks. En er werden 3 homeruns geslagen, waarvan 1 over de muur in het water.
Het zat dus vol.
Giants zijn met de zwarte helmen.
We waren met de taxi naar het stadion gegaan. De boot naar Alcatraz was halverwege het hotel en het stadion. De wandeling was langs het water en duurde ongeveer 3 kwartier. We hadden thuis de Alcatraz Night Tour gereserveerd, dit was maar goed ook want deze was ook uitverkocht. Op het eiland aangekomen hebben we de Nederlandse audiotour gedaan. Met een koptelefoon wordt je dan door de gevangenis rondgeleid. Dit was erg interessant. Het was een lange maar leuke dag.
De ontsnapping.
Gezellig hier.
Alcatraz overdags.

woensdag 29 september 2010

Dag 19 - Yosemite NP

Glacier Point en Mariposa Grove of Giant Sequoias stonden op de planning. Bij Glacier Point heb je een fantastisch uitzicht op o.a. Yosimete Valley en Half Dome.
Uitzicht op Half Dome.
Uitzicht op de Valley.
Daarna op naar de Sequoias, dit zijn hele grote bomen. We reden de eerste parkeerplek voorbij, omdat je bij de ingang nog een parkeerplaats is. Over een stukje van een paar kilometer waren er wegwerkzaamheden en we deden wel een half uur over. Bij de weg naar de tweede parkeerplek aangekomen …… dicht. Lekker aangegeven! Er waren daarvoor nog een aantal plaatsen maar die waren natuurlijk allemaal vol. Wij zijn maar een dorp verder gereden om een hapje te eten en te tanken. Op de terugweg was er gelukkig wel een parkeerplekje vrij bij de weg naar de tweede parkeerplek. Nu konden we eindelijk het park in. Hier hebben een hike gelopen en dan kom je allemaal verschillende sequoias tegen.
2 sequoias.
En ze zijn groot!
Op de terugweg van de hike kwamen we nog een boskat. Zachtjes slopen we naar hem toe om een foto te maken. We waren laat terug bij het hotel, dus had Nicole wel een buddelbad verdiend.
De boskat (of zo iets).
Chillen in het bubbelbad.

dinsdag 28 september 2010

Dag 18 - Yosemite NP

Het was vroeg, om 6 uur reden we weg vanuit Bishop richting Yosemite NP. Via de Tigo Pass stegen we tot in de 9945 feet (3031 meter). De auto schakelde constant terug, om gek van te worden. In de bergen rijden met een automaat is wel een nadeel. Maar we zijn gewoon boven gekomen. Gelijk hadden we een ander record te pakken van de vakantie het was 36f (2,2 graden). Best koud in onze korte broek en t-shirt. Toch maar even onze vesten uit de kofferbak gepakt. Bij het uitzichtpunt Olmsted Point kan je de top van Half Dome zien. Wat een hike is dat, met die kettingen.
De rechtse berg is Half Dome.
Nicole moest zonodig dit steentje verplaatsen (puppy's powerrrrr).
De verschillende uitzichtpunten gaan je nooit vervelen.
De eerste hike van de dag was naar Bridalveil Fall (1,9km en 60 meter hoogste verschil). De waterval deed het maar een beetje. Daarna naar de lower Yosemite Falls (0,8 km en 50 meter), alleen deze waterwal stond bijna droog.
De Bridaveil Fall.

De Lower Fall.
De laatste hike van de dag was The Mist Trail naar de Top of Vernal Fall (4,8 km en 3oo meter). Het was best een steile wandeling en van de koud van de ochtend was ook niks meer te voelen. We waren blij dat we een korte broek en een shirtje aanhadden. Over deze wandeling hebben we ongeveer een uur en 3 kwartier gedaan.

Uitzicht vanaf de trail.
De Vernall Fal.

maandag 27 september 2010

Dag 17 - Bishop

Vandaag rijden we van Death Valley naar Bishop. Dit dorpje is een tussenstop voor Yosemite, omdat dan de afstand te groot wordt. Er staat voor de rest niks op de planning. Alleen dat we morgen heel vroeg vertrekken.
Het eerste stuk rijden was best intensief. We moesten een aantal bergen op en af. En voor Amerikaanse begrippen waren deze wegen niet breed en er zaten behoorlijk wat haarspeldbochten in (met weinig vangrail). Daarna volgende natuurlijk weer de lange rechte wegen. Onderweg zijn we nog bij een aantal uitzichtpunten gestopt.
Nog een klein stukje rijden.

Best dor hier.

De maan en eeuwige sneeuw.
Langs de kant stonden een aantal auto’s stil. Nicole zag dat ze een klein vliegtuigje aan het testen waren. Het vliegtuigje was alleen een straaljager die erg dicht langs de bergen aan het oefenen was. Wat ging die hard zeg.
Kleine stipje in het midden is de straaljager.
Schuin tegen over ons hotel zit een Nederlandse bakker. Daar zijn we nog even naar binnen gegaan voor een normaal bruin brood, want dat kun je hier echt niet krijgen. Deze waren echter al uitverkocht, dus hebben we maar een krentenbrood gekocht met was kaneelkoekjes. Deze bakkerij is echt groot (en druk). Je kan hier echt heel veel krijgen, zoals brood, belegde broodjes, ijs, koffie en heel heel heel veel verschillende soorten koekjes. Binnen (met uitzicht op de verschillende koekjes) hebben we onze cappuccino met de kaneelkoekjes op, dit smaakte naar meer.

zondag 26 september 2010

Dag 16 - Death Valley

Vanuit Las Vegas vertrokken we richten de 2de stuwdam van onze vakantie, de Hoover Dam. In tegenstelling tot de Glen Canyon Dam kunnen we hier wel met de auto overrijden. Alleen moeten alle auto’s door een controlepost. Om de wachttijden te laten verdwijnen zijn ze bezig om ook een brug naast de dam te bouwen. Zowel de dam als de brug zijn immense bouwwerken.
De Hoover Dam en brug.
Wat een diepte.
De brug in aanbouw is bijna af.
De dam lag iets onder Las Vegas dus we konden nog eenmaal de skyline zien van Las Vegas als we naar Death Valley rijden. Het zijn echt super veel en grote hotels, mooi om te zien. Op weg naar Death Valley kwamen we nog een kunde bokken tegen en Edwin zag nog een klein vosje de weg oversteken.
De auto had het er even moeilijk mee om het laatste stukje van Dante’s View op te rijden (een best stijl stukje). Het uitzicht over badwater was geweldig, wat een grote zoutvlakte. Het volgende punt was Zabriskie Point. Dit zijn heuvel met een rare kleur. Lijkt wel op een toetje met chocolade saus. 
De zoutvlakte.
Zabriskie Point.
Toetje met chocolade saus.
Hoe raar het ook klinkt, we hadden het hier warmer verwacht. De buitentemperatuur die de auto aangaf kwam niet hoger dan de 103f (39,4c). In Laughlin stond die zelfs op de 110f (43,3c). Maar het blijft wel warm hoor. Gelukkig heeft dit hotel/ranche een zwembad. Dus we hebben na het avondeten nog een lekker duik genomen in het zeer warme water.

zaterdag 25 september 2010

Dag 15 - Las Vegas

Op het gemak een ochtendje winkelen in Las Vegas Premium Outlet. Nicole was al vrij snel geslaagd voor schoenen en daarna volgde een broek. Jammer genoeg kon ze geen horloge vinden.
Aan het einde van de middag begonnen we onze loop richting de Venetian. In dit hotel varen ze met gondels binnen. Zelfs de plafonds zijn geschilderd als lucht met wolken. Daarna zijn we nog een aantal hotels binnen gelopen o.a. Wynn, Flamingo, Caesars Palace.
In het Venetian.
We moesten nog een uur wachten voor de show van Treasure Island dus we liepen maar het hotel ernaast (Mirage) naar binnen. Hier kwamen we een shopje tegen waar je zelf een beker met verschillende smaken Yoghurtijs en toppings kan vullen. Erg lekker! De show van TI was een piratenshow met dans, vuur en vuurwerk.
En happen maar.
TI hotel met piratenboot.
En nog een foto van Las Vegas.

vrijdag 24 september 2010

Dag 14 - Las Vegas

Aan het einde van de ochtend hebben we nog kort rondje gelopen door Vegas. Wat een hotels, drukte en warmte. Edwin voelde zich slap en duizelig dus probeerde wat te eten, maar dat ging lastig. Toch maar rustig aan doen vandaag. Nicole is maar lekker gaan zwemmen.
Uitzicht op het zwembad (Nicole moet ergens aan de linkerkant liggen).
’s Avonds maar weer proberen. Vanuit het Bellagio (ons hotel) zijn we richting het hotel New York New York gelopen. Dit hotel heeft zelfs een achtbaan die dwars door het hotel loopt. Echt raar om te zien.
Hotel New York New York met achtbaan.
Daarna naar de M&M shop en de Coca Cola shop gelopen. Wat hebben ze toch veel spullen van deze 2 merken.
De M&M winkel.
De Coca Cola winkel.
Las Vegas bord volledig gemaakt met M&M's.
Ze hebben hier ook nog hotel in Franse stijl, genaamd Paris.
Paris met de eiffeltoren.
Op de terugweg de watershow van ons hotel bekeken. Wat een waterspektakel, het water komt echt tientallen meters de lucht in. Om het kwartier komt een show en we hebben er nog maar eentje gezien.
De watershow.

donderdag 23 september 2010

Dag 13 - Las Vegas

De eerste teleurstelling van de vakantie dan. Edwin heeft de hele nacht overgeven en heeft last van diaree. We hebben dus bijna geen oog dicht gedaan. ’s Morgens vroeg nog een grote beker thee op en het ging iets beter. We slapen de komende 3 nachten in Las Vegas dus we moesten we rijden. Maar na een uur rijden ging het echt niet. Op naar het ziekenhuis. Gelukkig konden ze niks ernstig vinden op de scan. Na wat pillen voor diaree en misselijkheid ging het weer een beetje beter.
Bij het inchecken hebben we $20 bij de creditcard gedaan en om een upgrade gevraagd. Het werkte wel, maar we hadden geen uitzicht op de fonteinen. We zitten op de 21 verdieping met uitzicht op het zwembad. Het is wel een hele grote kamer. Alleen om van de auto in onze kamer te komen, zijn we wel 10 minuten bezig. Parkeren, met de eerste lift naar de lobby. Daarna dwars door het casino op naar de tweede lift. Per 10 verdiepingen heeft ieder 6 liften ter beschikking. Bij de onze sloeg die dus verdieping 1 t/m 20 over. Door de snelheid van de lift kregen we een achtbaan gevoel in onze buik. Na deze lift nog een halve gang doorlopen en dan waren we uiteindelijk bij onze kamer.

Ons hotel, Bellagio
Echt super groot.
De badkamer.
’s Avonds hebben we een kort rondje gelopen in Vegas en daarna snel naar bed.

woensdag 22 september 2010

Dag 12 - Zion NP

Van de Emeralds Pools Trail hebben we alles gelopen. We begonnen met de lower (1 km en 21 meter hoogte verschil, daarna de upper (1,6 km en 61 meter) en op de terugweg de middle (1,6 km en 46 meter). Over deze hike hebben we ongeveer 2 uur overgedaan. Gelijk in het begin zag Nicole een slangentje aan de waterkant. We weten nog niet welk soort het is. Onderweg kwamen ook nog een black-chinned hummingbird tegen (kolibrie).
De slang.

Lower Emeralds Pool.
Links en rechts zijn kleine watervallen.
Echt een heel klein vogeltje.
Het was 11 uur. Dus we hadden nog genoeg tijd om nog een trail te lopen. Nicole wilde de Angels Landing proberen. Deze hike heeft op het laatse gedeelte een ketting en aan beide kanten een afgrond. Gisteren was de trail dicht voor onderhoud….en vandaag ook. Dan maar een andere hike zoeken. We hebben gekozen voor de Hidden Canyon Trail. Na 100 meter begon Nicole al te zeuren dat ze niet verder ging. Uiteindelijk heeft ze toch bijna de hele hike gelopen! De afstand was 3,9 km en het hoogste verschil was 259 meter. Bij de kruising mocht Edwin een stuk doorlopen en Nicole liep er rustig achteraan. Op deze trail zat dus ook een ketting, maar de diepte viel wel mee. Nog een stuk doorgelopen en daar was weer een stuk met kettingen. Alleen deze was een stuk langer en de afgrond was ook dieper. Bij dat punt is Edwin maar omgedraaid. Om de terugweg zag Edwin Nicole al staan. Opeens een hard gegil bij het stukje van de eerste kettingen. Edwin kon het niet zien, want die stond achter de hoek. Hij dacht dat er iemand naar beneden viel (en nog een vrouw dacht dat). Maar dat was het gelukkig niet. Het was een 2de Nicole….. precies op het stuk met de kettingen zat er weer een tarantula! De vrouw die ophoog liep zag opeens de spin. Helemaal in paniek. Wat is dat toch moet vrouwen en spinnen ;-).
Links de spin, rechts de ketting.
De eerste keer toen Edwin er voorbij liep, riep er al een jongetje dat je niet op de spin moest trappen, alleen Edwin heeft deze niet gezien en liep rustig door. De spin bijt bijna nooit, alleen als je hem lastig valt en het gif is niet dodelijk voor mensen. Naar beneden lopen is geen probleem voor Nicole en we waren dus zo onderaan de berg. Over deze hike hebben we ongeveer 1,5 uur gedaan.
Middle Emeralds Pool.
Uitzicht vanaf de trail (het is geen sneeuw, die berg is wit)
Met de bus reden we terug naar de lodge. Tijdens de rit begon het al te druppen…..en uiteindelijk te regenen. De eerst bui van de vakantie. Deze bui duurde wel 5 minuten ;-). Maar we waren wel nat.
Was wel vervfrissend.