Dag – 27 – Christchurch

Tegen 9 uur rijden we volledig ingepakt richting het verhuurbedrijf om onze camper in te leveren. Alles ging goed bij het inleveren en waren vrij snel klaar. In 4 weken hebben we iets meer dan 5.300 kilometer gereden.

Het verhuurbedrijf belde zelfs gelijk naar het hotel om ons op te halen. Dit hotel heeft een gratis shuttle dienst. De bus is er al binnen 5 minuten, Nicole was nog bezig met het verzamelen van informatiefolders over Christchurch.

Omdat het vrij vroeg in de ochtend is vragen we maar netjes of er al een kamer vrij is. Dit was het geval maar het is wel een grotere kamer met 1 kingsize bed en 2 losse bedden. Hier hebben we geen problemen mee. We gooien onze tassen in de kamer en vertrekken met de bus richting de stad. Van de receptie kregen we 2 gratis buskaartjes, altijd handig.

Het weer is gelukkig ook een stuk beter geworden. De hele nacht heeft het hard geregend. Maar nu komt het zonnetje door. In de bus zien we al snel dat de stad nog steeds veel last heeft van de aardbeving van 1,5 jaar geleden.

1,5 jaar na de aarbeving.

Wat een schade.

Een groot gedeelte van het centrum is afgezet. Dus is het even zoeken om iets te eten en te drinken. Hierna maken we een rondje door de botanische tuinen.

De botanische tuinen.

En nog eentje.

Voor de rest van de dag hebben op ons gemakje door de Christchurch gelopen. Op de terugweg vragen we voor de zekerheid aan de buschauffeur of we in de juiste bus zitten en nemen vooraan in de bus plaats. Dit hebben we geweten ook. De buschauffeur heeft de terugweg van het centrum tot en met het hotel zitten praten met ons over de stad. Grappig dat zo iemand zo enthousiast is over zijn stad.

Dag – 26 – Akaroa – Christchurch

Vanmorgen worden we wakker met heel veel zon. Het is ’s ochtends nog nooit zo warm in de camper geweest. De deur ging ook gelijk open. Nicole trek een korte broek aan. Na het ontbijt kijkt Edwin nog eens naar buiten en ziet een donker lucht aankomen. Die dacht laat maar, ik ga gewoon voor een spijkerbroek.

Het is een klein stukje rijden naar de cruise. Eenmaal aangekomen schijnt ook de zon een stuk minder. Nicole wisselt haar korte broek toch maar in voor een lange. De volgende keuze wordt vest of jas. Aangezien we op het laatste stukje op open zee doorbrengen wordt het de jas. Nou dat is maar goed ook want al in het begin van de boottocht is het een stuk kouder geworden. En ook de wind neemt behoorlijk toe.

In de baai varen langs verschillende rotsen. Eentje lijkt op een hoofd van een olifant.

De vorm van een hoofd van een olifant.

Het uitzicht onderweg,

Watervalletje van 100 meter.

Op open zee proberen we dolfijnen te spotten. Eerst ziet de kapitein nog een blauwe pinguïn zwemmen. Deze hebben wij alleen maar op het land gezien dus dit is een aangename afwisseling.

De blauwe penguin.

De zoektocht naar de dolfijnen gaat verder. Jullie mogen een keer raden wie deze beestjes het eerst spot. Ja hoor, Nicole. Snel vaart de kapitein richting de dolfijnen. Ze zijn druk bezig met het zoeken van eten dus is het lastig om ze te volgen met de boot. Ze duiken dan vaker onder voor een paar minuten. Ook het fotograferen gaat lastig. Ondertussen ziet de kapitein ook een albatros. Deze heeft een spanwijdte van ongeveer 3 meter.

De albatros.

Albatros die net weg vliegt (filmpje is nog niet bewerkt).

De common dolfijn.

En nog eentje.

Het is bijna van zelfsprekend maar ook nu komen we weer zeehonden tegen.

Even mijn vacht bijwerken.

Een baby.

De rugslag.

Hierna varen we langs de rotsen weer terug.

Uitzicht onderweg.

En nog eentje.

2 inhammen.

Na deze geslaagde boottocht rijden we naar Christchurch waar we op het einde van de middag aankomen. Hier pakken we al een gedeelte van onze tassen in en ruimen de camper een beetje op. Morgenochtend moeten we onze camper inleveren.

Dag – 25 – Fairlie – Akaroa

Voor het eerst in de vakantie hebben we een rust dagje. Tegen 10 uur vertrokken richting Akaroa een plaatsje rechts van Christchurch. Bijna de hele weg was het vlak. En dat is vrij zeldzaam hier. Maar een uurtje voor het plaatsje mochten we onze bochten techniek weer oefenen. Dit is gelijk de lastigste berg om te rijden. Alles is vrij smal en je rijdt langs diepe ravijnen zonder vangreel.

Hier moet je ook niet naar benenden rijden.

In het begin van de middag komen we op de camping aan en lopen naar het stadje. Het weer is heerlijk en we eten een lekker ijsje. Voor morgen regelen we een boottocht. In de baai zitten weleens hector dolfijnen.

Lekker ijsje.

Dag – 24 – Dunedin – Fairlie

Vanaf Dunedin rijden we richt Mount Cook. Dit is de hoogste berg van Nieuw-Zeeland. Onderweg stoppen we bij de Moeraki Boulders. Op dit strand liggen ronden keien. Hoe ze hier gekomen zijn weet niemand. Is een apart gezicht om deze grote keien te zien liggen. Het lijken wel dinosaurus eieren.

De boulders.

Een paar vogels.

Zo die ligt op zijn plaats.

Wie wordt daar geboren ;-).

Het zijn behoorlijke keien.

Op ons apparaatje horen we iets over pinguïns. Omdat het gisteren goed bevallen is stoppen we hier ook maar. Ze hebben hier alleen maar blauwe pinguïns. We hebben weer een privé toer. Gelijk geeft de begeleidster aan dat er niet veel pinguïns zijn. Vooral ’s ochtends en ’s avonds zijn ze actief en gaan ze van zee naar het land. Dit gebeurt met honderden te gelijk. Hierop kunnen we jammer genoeg niet wachten, maar dit moet een mooi gezicht zijn. Voor de rest zien we weer de zelfde kistjes als gisteren met daarin de pinguïns. Het mooie hier is dat er een huisje is waarin je van bovenaf 10 verschillende nestjes kan bekijken. Het is een soort kijkdoos, je ziet de nestjes op een afstand van een meter. Echt super om te zien. We mogen geen foto’s maken, maar dat ging toch niet.

Hier komen ze dan aan land of gaan de zee in.

Ook stoppen we onderweg nog even bij een kleine stuwdam.

De stuwdam.

Om bij Mt Cook te komen rij je lang een helder blauw meer genaamd Lake Pukaki. Als de zon op het water schijnt dan wordt het nog blauwer. We komen iets te laat op de dag aan om een wandeling richting de berg te maken.

Lake Pukaki.

Mt Cook.

Er ligt nog genoeg sneeuw.

We vervolgen onze trip naar Lake Tekapo. Hier heb je veel lupines. Was even zoeken naar de bloemen, want ze waren nog niet allemaal uitgekomen. Het effect is al wel goed te zien, wat een kleuren. Volgens de guide van de LOTR toer noemen ze deze bloemen onkruid. Maakt dat Nicole maar eens wijs.

De lupines met Lake Tekapo op de achtergrond.

Nicole en haar favoriete bloempjes.

Mooie bewolking.

Dag – 23 – Dunedin

Gisteren hebben we de receptie van de camping de chocolade tour in Cadbury World laten vastleggen. Aangezien Dunedin toch een vrij grote stad is hebben we gelijk gevraagd waar we onze camper kunnen parkeren. Alleen deze mevrouw was even vergeten te vertellen dat het op veel stukken eenrichtingverkeer is. Dus uiteindelijk hebben we maar een extra rondje door de stad moeten rijden.

Bij de Cadbury World aangekomen doen we de tour van 75 minuten. Met een mooi haarnetje op lopen we de fabriek binnen. En dat is te ruiken ook. Heerlijk die chocolade geur. We mochten geen spullen in de fabriek meenemen dus konden we geen foto’s maken.

Cadbury World.

Iedereen heeft in het begin een plastic tasje met een snoepreep gekregen. Alleen deze mogen we meenemen in de fabriek. Op verschillende plekken krijgen we een andere reep. Ook stelde de begeleidster steeds vragen. Bij een goed antwoord kreeg je een snoepje. Al vrij snel komt een reken vraag en die kan Edwin natuurlijk snel beantwoorden. Hopla een extra snoeppie. Nicole kreeg later ook nog 2 snoepjes extra. Bij een schattingsvraag zit Edwin er net naast. Dus nu moeten we wel extra chocolaatjes kopen ;-).

Zoooveeel chocolaatjes hebben we, jamjamjam.

Een stukje buiten de stad zit Penguin Place. Hier gaan we met een gids geel-oog pinguïns bekijken. Deze zijn zeer zeldzaam en worden bedreigt. In totaal zijn er nog maar 3.000. Hier proberen ze op het land te beschermen, echter op de zee kunnen ze niks doen.

Eerst komen we een zeeleeuw tegen op het strand wat een beest is dat. Hij weegt ongeveer 500 kilo. Daarna volgen een aantal zeehonden en een meeuwen. Kijk kijk een kleintje roept Nicole.

De zeeleeuw.

Waaaaaaat? (Een zeehond)

Welke meeuwen?

Meeuw met ei.

Meeuw met baby.

Na al die dieren vergeet je bijna dat je voor de pinguïns komt. We staan een meter of 2 voor de huisjes van de penguins.

De huisjes.

Een baby.

En nog eentje.

He 2 penguins.

Dit waren de blauwe penguins. Nu vervolgen we onze wandeling naar de geel-oog penguins. Door een soort loopgraaf kan je op een paar meter afstand van de nestjes komen.

Hier loop je doorheen (groene dingen is voor de bescherming van de planten).

Net alsof er oorlog is.

Deze staat langs de wandel route op te scheppen.

Een nest.

Vader en moeder.

Een ander net met jonkies.

Aaaaaah.

Etenstijd.

In de buurt broeden ook albatrossen. Hier aangekomen zitten alle tours al vol. Er stonden ook mensen op de wachtlijst, ook en na ons komen ook al 2 mensen binnen voor een tour. Nicole heeft we een scherpe opmerking: Ze kunnen net zo goed een extra tour inlassen met al die mensen, maar blijkbaar werkt het niet zo. Op het terrein mag je niet zelfstandig lopen. Dan houden we het voor vandaag maar gezien.