Dag – 23 – Dunedin

Gisteren hebben we de receptie van de camping de chocolade tour in Cadbury World laten vastleggen. Aangezien Dunedin toch een vrij grote stad is hebben we gelijk gevraagd waar we onze camper kunnen parkeren. Alleen deze mevrouw was even vergeten te vertellen dat het op veel stukken eenrichtingverkeer is. Dus uiteindelijk hebben we maar een extra rondje door de stad moeten rijden.

Bij de Cadbury World aangekomen doen we de tour van 75 minuten. Met een mooi haarnetje op lopen we de fabriek binnen. En dat is te ruiken ook. Heerlijk die chocolade geur. We mochten geen spullen in de fabriek meenemen dus konden we geen foto’s maken.

Cadbury World.

Iedereen heeft in het begin een plastic tasje met een snoepreep gekregen. Alleen deze mogen we meenemen in de fabriek. Op verschillende plekken krijgen we een andere reep. Ook stelde de begeleidster steeds vragen. Bij een goed antwoord kreeg je een snoepje. Al vrij snel komt een reken vraag en die kan Edwin natuurlijk snel beantwoorden. Hopla een extra snoeppie. Nicole kreeg later ook nog 2 snoepjes extra. Bij een schattingsvraag zit Edwin er net naast. Dus nu moeten we wel extra chocolaatjes kopen ;-).

Zoooveeel chocolaatjes hebben we, jamjamjam.

Een stukje buiten de stad zit Penguin Place. Hier gaan we met een gids geel-oog pinguïns bekijken. Deze zijn zeer zeldzaam en worden bedreigt. In totaal zijn er nog maar 3.000. Hier proberen ze op het land te beschermen, echter op de zee kunnen ze niks doen.

Eerst komen we een zeeleeuw tegen op het strand wat een beest is dat. Hij weegt ongeveer 500 kilo. Daarna volgen een aantal zeehonden en een meeuwen. Kijk kijk een kleintje roept Nicole.

De zeeleeuw.

Waaaaaaat? (Een zeehond)

Welke meeuwen?

Meeuw met ei.

Meeuw met baby.

Na al die dieren vergeet je bijna dat je voor de pinguïns komt. We staan een meter of 2 voor de huisjes van de penguins.

De huisjes.

Een baby.

En nog eentje.

He 2 penguins.

Dit waren de blauwe penguins. Nu vervolgen we onze wandeling naar de geel-oog penguins. Door een soort loopgraaf kan je op een paar meter afstand van de nestjes komen.

Hier loop je doorheen (groene dingen is voor de bescherming van de planten).

Net alsof er oorlog is.

Deze staat langs de wandel route op te scheppen.

Een nest.

Vader en moeder.

Een ander net met jonkies.

Aaaaaah.

Etenstijd.

In de buurt broeden ook albatrossen. Hier aangekomen zitten alle tours al vol. Er stonden ook mensen op de wachtlijst, ook en na ons komen ook al 2 mensen binnen voor een tour. Nicole heeft we een scherpe opmerking: Ze kunnen net zo goed een extra tour inlassen met al die mensen, maar blijkbaar werkt het niet zo. Op het terrein mag je niet zelfstandig lopen. Dan houden we het voor vandaag maar gezien.